Συχνά η επιθετικότητα βασίζεται σε σκόπιμη και συνειδητή επιθυμία να βλάψουμε, να απειλήσουμε ή να εκφοβίσουμε κάποιον. Επομένως, αφορά μια νοητική κατάσταση, μια άνομη κατάσταση σκέψης κάποιου που γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει – ενός ατόμου που οι έντιμοι και λογικοί άνθρωποι θα καταδίκαζαν. Είναι, όμως, πραγματικά έτσι; Και τι πραγματικά παίζεται ανάμεσα στο θύτη και στο θύμα; Υπάρχουν έξυπνοι και κοινωνικά ανεπαρκείς θύτες και χαρισματικά θύματα; Μήπως οι καθημερινές επιθέσεις που δεχόμαστε είναι απλά ακόμα μια μέθοδος κοινωνικής επικράτησης και καταξίωσης σ’ ένα κόσμο που εκτιμά υπέρμετρα την κοινωνική διαφοροποίηση; Και ποιοι παράγοντες σχετίζονται με την εκμάθηση έξυπνων επιθετικών στρατηγικών στα παιδιά και την επιτυχή στοχοποίηση αδύναμων θυμάτων; Αυτά και ίσως και άλλα ζητήματα σχετικά με την επιθετικότητα και τον εκφοβισμό θα απαντηθούν στη συγκεκριμένη ομιλία με βάση σύγχρονα ερευνητικά ευρήματα με τρόπο απόλυτα φιλειρηνικό και κατανοητό.

Ξεκινώντας από το τι ορίζουμε επιστήμη και τεχνολογία και ακολουθώντας τα χνάρια της εξέλιξης των στο διάβα των αιώνων, αναζητούμε τι κινητροδοτεί και τροφοδοτεί αυτή την εξέλιξη και προς τα που κινείται σε συνάρτηση με τις διαχρονικά μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες. Ποιος επωφελείται από αυτές και πως διαμορφώνεται το περιεχόμενο και οι στοχεύσεις των. Επιβοηθητικά εργαλεία θα αποτελέσουν εφευρέσεις και επιστημονικά επιτεύγματα του χτες και του σήμερα και προγεύσεις του κοντινού μέλλοντος όπως το Διαδίκτυο των Πραγμάτων, η Ηλεκτροκίνηση, η κατάκτηση του Διαστήματος, οι Έξυπνες πόλεις και άλλα, όπου μέσα από μια διαδραστική και διαλεκτική διαδικασία θα αναζητήσουμε τις αιτίες που κρατάν σε ύπνωση τις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες της ανθρωπότητας.